LEKKER NAGENIETEN MET JETTY - VRIJDAG
Jetty van Kooij (Popronde en Kink Alternative Rock Radio) heeft opnieuw een blog geschreven over haar beleving van de bands op Breda Barst 2025.
Lees hier hoe Jetty de vrijdag van deze editie heeft beleefd.
LOTT
Gespannen, maar vol zelfvertrouwen staat Lott op het podium. Gesteund door een stel piepjonge goede muzikanten die haar begeleiden tijdens haar breekbare liedjes. Met poëtische teksten in het Nederlands én Engels. Een beetje funk, een beetje rock en een vleugje akoestisch. Lott probeert het uit en gaat ervoor! En dat is nou zo leuk aan de Mentos Future Stage. Een eerste podium voor talent uit Breda en omstreken.
Foto: Peter van der Maade
AWASH
Awash, Bredaas trots is weer terug. ‘We bestaan 15 jaar en dat vieren we hier in Breda, hier in dit park,’ zegt zanger Geert van der Burg enthousiast. Hun muziek is door de jaren geëvolueerd en hun laatste album zien ze zelf weer als een debuut. Nummer 3 ‘The Calling’ van de EP ‘To Where the River Starts’ komt live geweldig uit de verf. Een strijdlustig nummer dat langzaam met piano en de bariton stem van Geert opbouwt naar de tekst ‘The gates are open’. Gevolgd door een Mike McCready (Pearl Jam) stijl solo die dit nummer helemaal afmaakt. Je hoort duidelijk door wie ze geïnspireerd zijn. En in nummer 5 van de EP houdt hij vast aan die hoop in de hoge noten van ‘Feel the fire, feel the fire!’ (die hij overigens met gemak haalt). En het is duidelijk waarom ze ook op de grote festivals spelen en door Europa touren. Het publiek is dankbaar dat ze de thuisbasis niet vergeten zijn!
Foto: Mario van de Corput
NIEK
NIEK, je kent hem wel, de winnaar van Talent Unplugged (SBS6). Dat snap ik wel. Deze jongen heeft een uitstraling waar je u tegen zegt. Die knalt door de TV en van het podium af. Zijn liefde voor Australië hoor je terug in zijn nummers. En Laia, een verbastering van Layla (Eric Clapton), wordt lekker meegezongen door het publiek en prachtig begeleidt door zijn vriendin en violiste ‘Laia’ (aha ;-). Samen maken ze er een mooi intiem optreden van waar iedereen zich meteen thuis voelt. We gaan vast meer van NIEK horen en zien!
Foto: Peter van der Maade
HEARTSHAKE
Langzaam poppen de rock- en punkbands weer op in Breda. Daar worden we blij van! Heartshake draagt daar zeker een steen aan bij. Met hardcore en emo-achtige nummers doen zij de jaren ’90 bands zoals Boysetsfire, Ignite en Bad Religion weer herleven. En het zou geen punkband als ze niet een politiek randje in de muziek vermengen. Hun boosheid is te horen en te voelen over de staat van de wereld en Nederland. De zanger roept ook nog eens op: ‘Laat je stem horen en ga stemmen in oktober en zorg dat festivals zoals Breda Barst kunnen blijven bestaan!’ Dat kunnen we alleen maar beamen.
Foto: Peter van der Maade
WHIFF
De muziek van Whiff is vermakelijk, gaat van funky, naar rocky en bluesy. Je verveelt je geen seconde. Ze brengen het publiek op dreef. Springen, dansen, headbangen. Het kan allemaal. Deze band uit Eindhoven weet hun muziek te brengen. Zelfs tijdens de rustige momentjes houden ze je aandacht meer dan vast. De zanger met zijn blonde krullen heeft een fijne blues met een hint whiskey stem die prettig in het gehoor ligt. De bassist slapt die bass helemaal gaar en de gitarist is getting funkier met ieder nummer. Ook de saxofonist schroomt niet om in het publiek een overheerlijke solo te geven. Er zit zelfs een nummer met gitaar- en baslijnen bij die ergens doet denken aan die van Rage Against The Machine, ook met dezelfde kracht erachter. Van zitten tot springen. De heren weten zo het publiek prima klaar te stomen voor de rest van de avond!
Foto: Peter van der Maade
WASTE
Over dikke baslijnen gesproken…Hoe vet doet Waste dat. Begeleidt door de lichtshow doet het geheel stroboscopisch aan. Onheilspellend opbouwend naar een bijna dansbare beat, oh nee toch niet. Het is gestructureerde chaos op zun Bels. En het volgende nummer is totaal anders, meer Franz Ferdinand stijl. Dan gaat het publiek echt los. Ondertussen roept de zanger: ‘Wil iemand nog een mic stand? Deze is kapot!’ en zwaait ‘em in de lucht. Even later klimt hij zelf ook de lucht in via de paal van de Spaanse Kraag. En dat leverde deze intense foto op van iemand in het heetst van de strijd honderden jaren geleden. Soms zeggen foto’s en muziek meer dan woorden. Die gehoord, gezien en gevoeld moeten worden. Dat is waar Waste zijn energie zeker niet verspilt!
Foto: Magnus Gommers
HIQPY
In haar rode strakke jurkje met gouden laarzen eronder en blonde pony, zie ik ineens Courtney Love in haar, de betoverende zangeres van Hiqpy. En dan de sjieke nette versie die wél kan zingen. Backstage vraag ik haar wat ze van mijn vergelijking vindt. Ja, daar kan ze zich wel in vinden, ‘wel de nette versie dan’, benadrukt ze nog even. In zalen spelen vindt ze intiemer en op festivals vermaakt ze zich ook prima. Ze heeft al voor hetere vuren gestaan dan Breda Barst op de grotere festivals in Nederland. En galmt met haar doordringende kwetsbare dromerige stem het veld over en de bomen makkelijk omver. Ze werden al ‘the next big thing’ door NRC genoemd, Hiqpy heeft dat hier op Barst in ieder geval bewezen!
Foto: Mario van de Corput
SONS
Ik ren van hot naar her. Maria Iskariot in de Kraag of Sons op het hoofdpodium? Ik kan niet kiezen. Ik pak van beide een stukske mee. En kom midden in de set van de Belgische Sons aan waar de energie en hun garagepunk van het podium spat. Wat meteen opvalt is dat de basgitarist zijn gitaar heel hoog vast heeft. Een andere vrijwilliger (die vroeger in niet de minste metalband heeft gespeeld, dus hij is oprecht geïnteresseerd) vraagt backstage na het optreden waarom. De basgitarist genaamd Jens grapt: ‘Ik kon geen langere bandjes vinden.’ OK, nu echt. ‘Waarom?’ Hij lacht en zegt dat hij het er anders uit vindt zien, het wel cool is en zelfs ook nog lekker speelt. Op festivals spelen vindt hij ook heerlijk. Zo die zomersfeer voelen in plaats van in donker kleine hollen spelen. Alhoewel ze grotere stappen aan het maken zijn. Ze staan in oktober in een bijna uitverkochte A/B in Brussel, vertelt hij trots. Stiekem wil ik er heen, want een heel optreden wil ik weleens meemaken van deze zonen!
Foto: Peter van der Maade
MARIA ISKARIOT
Ik kom de Kraag bijna niet in. Maria Iskariot weet de aandacht te trekken. Met vuige teksten en evenzo vuige gitaren en drums. ‘Dat vind ik lekker,’ schreeuwen ze vooraan keihard mee. In het Bels klinken Nederlandse teksten toch ook vuiger. En de zachte G glijdt er moeiteloos in mee. Met haar stem weet ze het publiek te imponeren en drijft ze tot waanzin. Waanzin in de scherpe teksten van de nummers. Passend in de tijdsgeest. Boos op de wereld, boos op zichzelf. Ze zijn jong, fris én jawel, VUIG.
Foto: Magnus Gommers
MY BABY
Even terug naar mijn basis. De communicatiekeet backstage. Ik ben wat aan het posten op social media en klopt er ineens een dame op het raam. ‘Hebben jullie toevallig een spiegel voor mij?’ Ik herken haar meteen. Het is Cato, de zangeres van MyBaby, waar ik ooit een inspirerende Masterclass van kreeg in de Wisseloord Studio’s. En zoals toen was ze ook nu weer super aardig. De afsluiter van vanavond. Ik zeg: ‘Nou, toevallig heb ik er één in de decotent zien staan, loop maar mee.’ Dat ze een spiegel wil, begrijp ik later helemaal wanneer ze in een witte gedrapeerde jurk die van losse flarden stof aan elkaar hangt het podium betreedt. Waarbij het blauwe licht de jurk oplicht en je meteen in hogere sferen brengt. Dat gaat vanzelf. Daar hoef je zelf niets voor te doen. Hun muziek met de unieke herkenbare gitaarsound doet dat. En haar stem galmt moeiteloos over het publiek het park door. Ze staan er al voor de derde keer en als ik haar vraag waarom, zegt Kato: ‘Breda Barst is één van de nog weinige echt alternatieve niet commerciële festivals, dat zie je ook aan het type publiek. We spelen hier heel graag!’
Foto: Manon Huls
